Η ινσουλίνη είναι μια ορμόνη που εκκρίνεται από το πάγκρεας, η οποία όταν τρώμε απελευθερώνεται στο κυκλοφορικό σύστημα βοηθώντας στη μετάβαση της γλυκόζης από τα τρόφιμα στα κύτταρα για να χρησιμοποιηθεί ως ενέργεια.
Η λήψη της αποτελεί την αποκλειστική θεραπεία για τα άτομα με Σακχαρώδη Διαβήτη τύπου 1, καθώς και έναν από τους πιθανούς τρόπους θεραπείας για τα άτομα με Σακχαρώδη Διαβήτη τύπου 2, όταν μόνο η διατροφή ή η λήψη δισκίων δεν επαρκεί για την αποτελεσματική γλυκαιμική ρύθμιση.
Δεδομένου ότι η ινσουλίνη κατατάσσεται σύμφωνα με τη διάρκεια λειτουργίας της στον οργανισμό, υπάρχουν διαφορετικοί τύποι με ξεχωριστό τρόπο δράσης. Κάθε άτομο είναι διαφορετικό και θα αντιδρά διαφορετικά στην ινσουλίνη που λαμβάνει, ενώ οι ανάγκες του μπορεί να αλλάξουν µε την πάροδο του χρόνου.
Για να υπολογιστεί η ποσότητα της ινσουλίνης που απαιτεί το κάθε άτομο με διαβήτη, πρέπει να είναι γνωστά ο τύπος και ο τρόπος δράσης, παράλληλα με τον τρόπο ζωής και τις επαγγελματικές απαιτήσεις του ατόμου, το συνήθη αριθμό και τις ώρες των γευμάτων, καθώς και τις συνολικές ενεργειακές του ανάγκες.
Υπάρχουν ινσουλίνες που χρησιμοποιούνται κυρίως στα «εντατικοποιημένα σχήματα» ινσουλινοθεραπείας, πριν από κάθε γεύμα, αλλά και σε συνδυασμό με μίγματα, κυρίως για την κάλυψη βασικών γευμάτων. Το άτομο με διαβήτη πρέπει να υπολογίσει πόσες μονάδες ταχείας ινσουλίνης πρέπει να κάνει, αφού προηγουμένως έχει μετρήσει το προγευματικό του ζάχαρο.
Στα είδη ινσουλίνης περιλαμβάνονται οι:
– Ταχείας δράσης η οποία συνήθως λαμβάνεται πριν από κάποιο γεύμα για να καλύψει την αύξηση της γλυκόζης η οποία οφείλεται στη λήψη τροφής. Αυτό το είδος της ινσουλίνης χρησιμοποιείται σε συνδυασμό με μια ινσουλίνη μακράς διαρκείας. – Βραχείας δράσης η οποία συνήθως λαμβάνεται περίπου 30 λεπτά πριν από κάποιο γεύμα για να καλύψει την αύξηση της γλυκόζης η οποία οφείλεται στη λήψη τροφής. Αυτό το είδος της ινσουλίνης χρησιμοποιείται σε συνδυασμό με μια ινσουλίνη μακράς διαρκείας. – Ενδιάμεσης δράσης η οποία καλύπτει τις αυξήσεις στις τιμές της γλυκόζης όταν οι ινσουλίνες ταχείας δράσης σταματήσουν να δρουν. Αυτό το είδος της ινσουλίνης συχνά συνδυάζεται με ταχείας ή βραδείας δράσης ινσουλίνες και συνήθως η λήψη της γίνεται δυο φορές τη μέρα. – Μακράς διαρκείας η οποία συχνά συνδυάζεται, όποτε είναι απαραίτητο, με ταχείας ή βραδείας δράσης ινσουλίνη. Μειώνει τα επίπεδα της γλυκόζης στο αίμα όταν οι ταχείας δράσης ινσουλίνες σταματήσουν να δρουν. Λαμβάνεται μια ή δυο φορές την ημέρα. – Προαναμεμειγμένη η οποία χρησιμοποιείται κυρίως σε άτομα μεγαλύτερης ηλικίας και κυρίως Σακχαρώδη Διαβήτη τύπου 2. Στις περισσότερες περιπτώσεις τα μίγματα γίνονται σε δύο δόσεις, πρωί και βράδυ και οι δόσεις αυξάνουν σταδιακά. Παρουσιάζουν μεγαλύτερο κίνδυνο υπογλυκαιμίας, απαιτούν την προσαρμογή της διατροφής στις μονάδες, απαιτούν την παρουσία ενδιάμεσων σνακ, ενώ στο θεραπευτικό σχήμα προσθέτονται λίγες μονάδες με μια τρίτη ένεση πριν το μεσημεριανό.
Σημειώνεται ότι στον τελικό υπολογισμό των μονάδων ινσουλίνης θα πρέπει να λαμβάνονται υπ’ όψη η συνολική κατανάλωση και η ποιότητα της τροφής, η άσκηση, το στρες και η κατάσταση της ασθένειας.
Άγγελος Κλείτσας Ειδικός παθολόγος-Διαβητολόγος Εθνικής Αντίστασης 74 & Αίαντος, Κτίριο 1 (Βότση) www.yourdoc.gr
