Τρώμε όταν είμαστε λυπημένοι για να παρηγορήσουμε τον εαυτό μας, όταν γιορτάζουμε κάτι και είμαστε χαρούμενοι, όταν είμαστε κουρασμένοι για να γεμίσουμε “ενέργεια”. Κάποιες φορές τρώμε όταν είμαστε θυμωμένοι γιατί πρέπει κάπου να ξεσπάσουμε και κάποιες άλλες γιατί απλά…βαριόμαστε και δεν έχουμε τι να κάνουμε! Άλλες πάλι φορές επειδή τρώνε και οι άλλοι ή επειδή δεν μπορούμε να πούμε “όχι” ή γιατί είναι δωρεάν (αν και στις μέρες μας δύσκολα αρνείσαι δωρεάν φαγητό!). Ουσιαστικά το φαγητό είναι συνδεδεμένο με όλες τις συναισθηματικές εκφράσεις και τα σημαντικά γεγονότα της ζωής μας.
Από τη στιγμή που γεννιόμαστε ερχόμαστε σε ουσιαστική επαφή και επικοινωνία με τη μητέρα μέσω του θηλασμού. Είναι ένας συνδυασμός τροφής και ανταλλαγής συναισθημάτων μαζί της. Έχουμε συνδέσει έτσι την τροφή με μια εμπειρία κατευναστική, χαλαρωτική. Κατά τη διάρκειά του θηλασμού το μωρό νιώθει ασφαλές, χαλαρώνει και αποβάλλει όλες τις εντάσεις και τους φόβους του. Μέσα από το βλέμμα της μητέρας έρχεται σε επαφή με τα συναισθήματά της, νιώθει αν η αγκαλιά της είναι ζεστή ή ψυχρή, αν η μαμά είναι εκνευρισμένη, θυμωμένη ή χαρούμενη και χαλαρή, αν είναι αποδεκτό ή όχι, αν το αγαπά ολοκληρωτικά ή είναι απορροφημένη στον εαυτό της.
Αν οι βασικές σου ανάγκες για στοργή, αγάπη, ασφάλεια, αποδοχή κλπ. δεν ικανοποιήθηκαν τότε, θα ψάχνεις στην ενήλικη ζωή τρόπους να καλύψεις το “κενό” που άφησαν. Θα ψωνίζεις μετά μανίας (shopping therapy) και θα γεμίζεις το σπίτι σου τις περισσότερες φορές πράγματα περιττά (ρούχα, αντικείμενα διακοσμητικά, αντικείμενα τεχνολογίας, φαγητό κλπ.), τα οποία θα γεμίζουν για λίγο το κενό. Για πολύ λίγο όμως… Το φαγητό πέρα από το γεγονός ότι μπορείς να το βρεις εύκολα παντού, λειτουργεί κατευναστικά όπως η πρώιμη εμπειρία του θηλασμού. Είναι ό,τι πιο κοντινό στην αίσθηση ασφάλειας και χαλάρωσης που βίωσες ως βρέφος.
Επιπλέον τα παραπάνω κιλά προσφέρουν και μια ψυχική “προστασία”. Δημιουργούν μια “πανοπλία” ανάμεσα σε σένα και τον “κακό” εξωτερικό κόσμο. Η πανοπλία αυτή όμως μειώνει την κινητικότητα του σώματος. Αναρωτήσου αν τη συγκεκριμένη περίοδο δυσκολεύεσαι να προχωρήσεις στη ζωή σου, έχεις μείνει στάσιμη, φοβάσαι να τολμήσεις ή φοβάσαι τις αλλαγές και τα παραπάνω κιλά έχουν προστεθεί για να εκφράσουν ή να ενισχύσουν αυτό που ήδη νιώθεις.
Στα αγγλικά υπάρχει η έκφραση “what are you hungry for?” και δεν αφορά μόνο στο φαγητό. Στα ελληνικά αντίστοιχα λέμε “για ποιο πράγμα διψάει η ψυχή σου;”. Κάνε την ερώτηση στον εαυτό σου…
Χρησιμοποιείς το φαγητό για να “γεμίσεις” το συναισθηματικό σου κενό, για να “νεκρώσεις” τον πόνο, για να χαλαρώσεις. “Μπουκώνεις” τα συναισθήματά σου με το φαγητό από το να τα αντιμετωπίσεις. Νιώθεις συνεχώς πως κάτι σου λείπει. Όσα και να αποκτήσεις πάλι δεν θα είσαι ικανοποιημένος/η. Μέσα από το φαγητό εκφράζεται αυτό το “ανικανοποίητο”, αφού τρως ενώ είσαι χορτάτος/η! Η ψυχή σου όμως είναι αυτή που πεινάει, που ζητάει την πληρότητα κι όχι το στομάχι σου.
από την ψυχολόγο – ψυχοθεραπεύτρια Έφη Ταμπουρά
www.psycho-therapy.gr
